Herinneringen

Willy De Brucker - 17/05/2009

Geboren te Ottergem op 15-08-1948 en overleden te Zottegem op 31-10-1995

Willy De Brucker werd geboren in Ottergem, een deelgemeente van Erpe-Mere.
Tijdens zijn jeugd  toonde hij al belangstelling voor tekenen en schilderen, maar zoals het meestal gaat, kreeg hij pas later, midden jaren ’70,  meer tijd om zich met deze hobby bezig te houden. Ondertussen was hij gehuwd met Anne De Roo en woonachtig te Zottegem, waarhij als BTW-inspecteur tewerk gesteld was.

Vanaf 1977 volgde hij een opleiding aan de Zottegemse Tekenacademie. Het schildersatelier was toen nog gevestigd op de zolder van het Egmontkasteel. De volgende foto dateert uit de periode 1982-83 en toont ons Willy  met een aantal medeleerlingen onder leiding van Germain Mangeleer. We zien achteraan van links naar rechts: Germain Mangeleer, Lionel De Sutter, Paul De Groot en Linda De Winter. In het midden: Lucien Bekaert, Gaston Brewaeys, Heli Van Keymolen,  Monique Ysebaert en Claudine De Loor. Vooraan zitten Willy De Brucker met daarnaast Johan Scheirlinckx.

Na een onderbreking hervatte hij de opleiding aan de Zottegemse Academie en studeerde af in het schooljaar 1991-1992 in de hogere graad met optie schilderkunst. De Academie was toen, sedert 1985, gevestigd in de gebouwen van de voormalige firma Schockaert-Smeets.

Na deze opleiding schilderde hij niet zoveel meer. De laatste werken dateren uit die periode. De volgende foto toont ons zijn laatste, niet afgewerkt schilderij. Het stelt een historisch tafereel voor in de omgeving van het Egmontkasteel. 

Willy werd  ziek en overleed in 1995, amper 47 jaar “oud”. Hij was een zeer sociaal en vooruitziend man, met nog heel veel plannen die hij spijtig genoeg niet heeft kunnen uitvoeren. Volgens dochter Katrien was haar vader een man met veel talenten en intellectueel begaafd. Ook zijn werken tonen volgens haar een reeks karaktereigenschappen die van hem een mooi en beminnelijk mens maakten.

Over de drijfveer om te schilderen schreef Willy ooit in 1983: “ Als er een kunst is die toelaat door aanraking, alles te laten veranderen in schoonheid, goud, droombeelden, en noem maar op, dan kan dit door een tekendoek, houtskool, olieverf en penseel. Een passende wisselwerking tussen de vier zaken en de kunstenaar volstaan om voor zich alles te scheppen wat men maar wenst. Het mysterieuze dat te bekomen en de mogelijkheid alles persoonlijk te kleuren, is mijn drijfveer geweest om te schilderen.”
Over zijn werken schreef Willy verder :” Het realisme dat ogenschijnlijk in veel van mijn doeken voorkomt, is veelal een realisme dat slechts in de fantasie bestaat, hetzij door bestaande zaken te mengen met fictieve, hetzij door de aanbrenging van bedachte lichteffecten”. Dochter Katrien schrijft: “ Hij probeert de werkelijkheid en het afwijken ervan, realistisch neer te schilderen. Hij schilderde zonder enige aarzeling en bleef niet aan de rand staan om als toeschouwer de legendes te bekijken. Hij bouwde actief mee met het duistere. Zo bracht hij steeds creatieve ideeën naar voren, wist over alles een evenwichtig en objectief oordeel te zoeken om te kunnen schilderen.”

Katrien schrijft verder: “ Het mysterieuze, het onbekende, dat maakte zijn schilderijen subliem. Zijn werken zullen nog eeuwig een geheim boekdeel blijven”. Nemen we het werk “ Laatste eerbewijzen aan Egmont”. Het is geschilderd naar het werk van Louis Gallait “ Laatste eerbewijzen aan Egmont en Horne” . Willy schilderde enkel het afgehouwen hoofd van Egmont  en  op de achtergrond zien we het stadhuis van Zottegem met links daarvan zijn zelfportret. De derde foto is een studie van het hoofd van Egmont. Willy schreef ooit: “ het realisme dat ogenschijnlijk in veel van mijn doeken voorkomt, is veelal een realisme van elk voorwerp afzonderlijk, maar in de fantasie samengebracht”.     

Het volgend werk, een tafereel aan het Egmontkasteel, toont ons Sabina van Beieren die de boodschap ontvangt dat haar man, Lamoraal graaf van Egmont op de Brusselse Grote Markt zal onthoofd worden. Ze smeekt om genade bij de Hertog van Alva. 

Willy stelde niet zoveel tentoon:

Op 11-03-83 vergaderden 10 studenten van het 5de jaar van de Zottegemse Tekenacademie bij Toets in de Nieuwstraat.. Tijdens de 5 jaar durende opleiding was er een echte vriendschapsband ontstaan. Om deze band na de opleiding niet te verbreken en elkaar regelmatig te blijven ontmoeten, werd de kunstgroep “De Tien” opgericht. Er werden ook plannen gemaakt om groepstentoonstellingen te organiseren. Het ledenaantal werd tot 10 beperkt. Willy nam de taak van secretaris op zich.
Een achttal kunstenaars van deze groep stelden een eerste maal tentoon op 24 en 25 september 1983  in zaal De Bataaf te Herzele-Woubrechtegem.
Dezelfde 8 kunstenaars  toonden hun werken voor de 2de maal op 19 en 20 october 1985 in Zaal ’t Hoefijzer eveneens te Herzele-Woubrechtegem.
Er waren nog plannen om in november 1986 naar aanleiding van de jaarmarkt in de zaal van het gemeentehuis te St.-Lievens-Houtem een tentoonstelling te organiseren, maar hierover hebben wij verder niets meer terug gevonden. Waarschijnlijk is de kunstgroep toen gestopt met al haar activiteiten.

Willy was lid van HEZOF, de vriendenkring van het financiepersoneel Herzele-Zottegem. Op het 9de Salon van Plastische Kunsten te Brussel in october 1983, georganiseerd door de Vriendenbond der Cultuur-en Sportkringen van het Personeel van financien, waren 2 schilderijen van Willy te zien: “Aards Paradijs” en “Man als Speelbal”.

Nadien volgde nog een eerste individuele tentoonstelling in Woubrechtegem.

Voorbeelden van werken :